Martin, KS. (2005). The Omaha System: A Key to Practice, Documentation, and Information Management (Reprinted 2nd ed.), Omaha NE: Health Connections Press. Section ii, p. 167-356. De 'Gids voor gebruik' is een naslagwerk voor veel doeleinden. Het kan zorgverleners en studenten leren om het Omaha System te gebruiken. Tijdens hun introductie met deze gids, zouden zorgverleners en studenten ook Hoofdstuk ZG) en 'Het Omaha System: Een introductie<6> moeten lezen en een oriëntatiesessie op het Omaha System moeten krijgen. Hoofdstuk 2 beschrijft het basale 'wat, waarom, wanneer en hoe' en 'Het Omaha System; Een introductie' bevat de structuur, termen en definities.

 

Ervaren zorgverleners en studenten zouden deze gids ook moeten gebruiken als naslagwerk om hun dagelijkse verslaglegging zorgvuldig en consistent te doen. Ervaren gebruikers kunnen baat hebben bij het lezen van casusvoorbeeldentll. Directieleden, managers en kwaliteits- en beleidsmedewerkers van zorgaanbieders zouden de eerder genoemde delen moeten lezen. Dit geldt ook voor medewerkers van scholen en opleidingsinstituten. Dit helpt bij het voeren van oriënterende gesprekken, het uitleggen van gebruik van zorginhoudelijke software waar het Omaha System in geïntegreerd is, het actualiseren van papieren dossiers en het aanpassen van protocollen voor analyses van data, zodat het organisatiebeleid voor het verbeteren van uitkomsten gestandaardiseerde, valide en betrouwbare informatie kan opleveren.

 

Deze gids is ingedeeld aan de hand van de 42 Gebieden van het Omaha System en heeft drie hoofdonderdelen: 'Gebied l Classificatie', 'Actie | Classificatie' en 'Scoreschaal | metingen per Gebied/uitkomsten'.

 

Zorgverleners gebruiken de gedeeltes over de classificatie van Gebieden voor het assessment van de cliënt. Het omvat de definitie van de Gebieden, voorbeelden van kenmerken (individu, Leefeenheid, Gemeenschap), signalen / symptomen, en gerelateerde medische diagnoses van de ICD-9-CM codes en termen<8>.

 

De voorbeelden voor kenmerken geven drie verschillende onderwerpen weer en zijn bedoeld om een kleine representatieve steekproef van individuen, leefeenheden en gemeenschappen te beschrijven. Als gebruikers van verschillende disciplines de concepten uit de voorbeelden begrijpen, kunnen ze bijzonderheden vervangen voor die van hun eigen cliënten en de juiste kenmerken kiezen.

 

De gerelateerde medische diagnoses zijn suggesties voor gebruikers om te overwegen bij het kiezen van items vanwege regelgeving of vergoedingsdoeleinden. Maar bij het aangeven van medische diagnostische termen, moeten gebruikers zich beroepen op handleidingen hiervoor en meer specifieke opties kiezen, Verder, aangezien veel organisaties wereldwijd ICD-10 codes gebruiken, moeten ze zich beroepen op handleidingen daarvoor.

 

Zorgverleners gebruiken de gedeeltes over de classificatie van acties wanneer ze een zorgplan voor een cliënt ontwikkelen of hun activiteiten vastleggen. De voorbeelden van zorgplannen / acties bestaan uit de actiesoorten, actievlakken en specificaties. Hoewel de verzameling actievlakken en specificaties de meest voorkomende patronen in de praktijk weergeven, kunnen gebruikers bepaalde richtlijnen hanteren en actiesoorten, actievlakken en specificaties op veel verschillende aanvullende manieren combineren. Elk actievlak gaat gepaard met een lijst van 'abc' teksten: voorbeelden van specificaties, die bedoeld zijn voor gebruik met individuen, leefeenheden en gemeenschappen. Zorgverleners zouden een klein aantal actievlakken en specificaties moeten kiezen om een zorgplan te ontwikkelen of om een zorgmoment vast te leggen. Bijvoorbeeld, hoewel slechts één of twee algemene supportgroepen worden genoemd in de onderdelen bij 'case-managen', moeten zorgverleners belangrijke voorzieningen (bijvoorbeeld soorten supportgroepen) in hun instelling, buurt of gemeenschap benoemen. Omdat de vrije teksten, of inhoud, van specificaties geen formeel onderdeel zijn van het Omaha System, komen deze niet voor in 'Het Omaha System: Een introductie'. Nadat bedrijven toestemming voor gebruik van de voorbeelden in dit boek hebben gekregen, worden de voorbeelden van specificaties normaal gesproken geïntegreerd in software, zodat gebruikers snel relevante informatie uit een lijst kunnen kiezen.

 

Zorgverleners gebruiken de gedeeltes over de scoreschaal om veranderingen bij de client over de tijd te kunnen volgen. De voorbeelden voor Kennis, Gedrag en Status zijn toegespitst en specifiek, met drie verschillende onderwerpen voor ieder Gebied, die verlopen van meest negatief naar meest positief. De voorbeelden werden ontwikkeld als een sjabloon of brug om gebruikers te helpen om de algemene betekenis van een score toe te passen op hun eigen cliënten. Deze benadering lijkt de meeste nieuwe en ervaren gebruikers te helpen; ze kunnen bijzonderheden zoals "plast in bed" vervangen door "heeft een driftaanval” of kunnen "looprek/ rollator" vervangen voor "rolstoel".

 

Zoals ook aangegeven voor de voorbeelden van kenmerken, is het belangrijk dat gebruikers de voorbeelden lezen, oefenen met het aanpassen aan de hand van casusvoorbeelden en dat ze hun conclusies bespreken met collega's. Als organisaties bij aanvang en periodiek mogelijkheden inplannen voor oefening en discussie, zullen hun zorgverleners meer nauwkeurig en consistent worden. Ze zullen daarmee het nodige fundament bieden voor het analyseren van verzamelde gegevens en hanteren van een beleid gericht op uitkomsten.

 

Als de drie onderdelen van het Omaha System worden gebruikt als indeling in cliëntendossiers, zijn de gestandaardiseerde voorbeeldteksten van deze gids en sommige extra teksttoelichtingen nodig voor elke component. Een klein aantal bijzonderheden zou moeten worden vastgelegd om signalen / symptomen, specificaties en schaalscores toe te lichten. Bijvoorbeeld, schaalscores zijn bedoeld om Kennis, Gedrag en Status van de client weer te geven voor wie het Gebied was geïdentificeerd. Soms, zoals in het geval van een kind met een probleem op het gebied van voeding, is de kenniscomponent voor het probleem niet van toepassing op het kind, maar op de verzorger van het kind. Het cliëntendossier moet de Kennis van de verzorger en het Gedrag en de Status van het kind weergeven. Gebruikers zouden deze uitzondering in het dossier moeten aangeven.

 

In sommige organisaties hebben zorgverleners voorbeeldzorgplannen of programma-specifieke voorbeelden ontwikkeld, met gebruik van het Omaha System en volgens de opzet van deze gids. Dit stimuleert zorgverleners om een gevoel van eigenaarschap en grondiger begrip van het Omaha System te ontwikkelen. Het stimuleert hen ook om woorden en bijzonderheden in de specificatie te vermelden, ontwikkeld voor gebruik met individuen, leefeenheden en gemeenschappen, die gemakkelijk begrepen worden en bruikbaar zijn binnen hun eigen organisatie. Daarnaast worden lezers aangemoedigd om hun exemplaar van deze 'Gids voor gebruik' persoonlijk te maken door namen, telefoonnummers en adressen van veel gebruikte contacten in de onderdelen over case-managen te vermelden, of door een geautomatiseerde database te maken.

 

 

<5> Martin, KS. (2005 ). The Omaha System: A Key to Practice, Documentation, and Information Management (Re-printed 2nd. Ed). Omaha, NE: Health Connections Press. Section I, p.23-57.

<6> Koster, N., Harmsen, J. (2075). Het Omaha System: Een introductie (zesde druk, september 2076).

<7> Onder andere te lezen in Appendix B in 5 Martin, K.S. (2005)

<8> ICD = International Classification of Diseases